Een paar dubbeltjes extra betaalden wij met z’n allen per CD, DVD en VHS-band. In 2007 is de heffing bevroren om uiteindelijk in 2011 voor het grootste deel afgeschaft te worden. Logisch ook wel, want de wettelijke basis voor de heffing kwam steeds meer op losse schroeven te staan. Oorspronkelijk is het immers opgesteld met bandjes en schijfjes in het achterhoofd. Echte mediadragers waar je zonder een afspeelapparaat niets aan hebt. De wet begon echter veel te ver achter te lopen op alle technologische ontwikkelingen. In hoeverre valt bijvoorbeeld een iPod nog een mediadrager te noemen?
Vorige week dinsdag is bepaald door het gerechtshof in Den Haag dat de overheid een schadevergoeding moet betalen aan artiesten zolang zij geen thuiskopieheffing wil invoeren op mp3-spelers en ‘videorecorders met een harde schijf’. Terug bij af dus. Volgens een aantal brancheorganisaties uit de ict- en hardwaresector is het nu slechts een kwestie van tijd voordat herinvoering van de heffing gaat plaatsvinden. Daarnaast vrezen zij dat de ‘nieuwe’ heffing op een veel breder assortiment aan apparaten zal worden toegepast. Fikse prijsverhogingen op laptops, telefoons en mogelijk internetverbindingen zouden in het verschiet liggen. Dat terwijl men nog altijd met dezelfde vragen zit die hebben geleid tot de bevriezing van de heffing in 2007.
Wat is een ‘eerlijk’ bedrag voor een mp3-speler? Voor een laptop? Wat is de positie van een NAS in dit geheel? En wat moeten we in vredesnaam met het internet? Er is de laatste jaren immers veel veranderd – en verbeterd – op het gebied van digitale distributie van muziek en video. De iTunes Store loopt als een trein en het wordt steeds makkelijker om een film te huren via het internet. In een absoluut doemscenario zou een consument straks dus heffing moeten betalen over een laptop en zijn internetverbinding, terwijl hij ondertussen gewoon netjes betaald voor zijn mediacontent. Ik benijd de verkoper niet die dat zou moeten uitleggen aan een klant die de winkel binnenstapt…
Jordi Verdult